پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

چند روز مانده به پایان سال ۱۳۹۹ خورشیدی، همچنان اقتصاد و مردم ایران شاهد نمایش برخورد با گرانی‌ها و مانور ارزانی‌ها هستند. در تمام این سال‌ها به جای گذاشتن موانع واقعی بر سر راه پرش‌های تورمی و مهار آن، تماشاگر تدابیری بوده‌ایم که مجموعه آن‌ها شهروندان ایرانی را به خروج از وضعیت تورم دو رقمی امیدوار نمی‌سازد.

بعد از ورود اولین اتومبیل به ایران توسط مظفرالدین شاه در سال ۱۲۸۱ خورشیدی، تمایل به ماشین سواری روز به روز در بین مردم گسترش یافت. افزایش استفاده از اتومبیل باعث شد بنزین نیز به بازار راه پیدا کند، ابتدا یک شرکت انگلیسی، بنزین را توسط دکان‌های نفت‌فروشی، خواربارفروشی و سرایداران گاراژ‌ها در شیشه‌های نیزه‌ای (که این اواخر برای آب‌لیمو و آب‌غوره استفاده می‌شد و هنوز هم در بعضی خانه‌ها پیدا می‌شود) در دسترس مردم گذاشت، سپس شیشه‌ها به پیت‌های حلبی معروف به پیت بنزینی با گنجایش ۱۵ لیتر تبدیل شد. با افزایش مصرف بنزین، به سبب خطرات ناشی از نگهداری آن در ظرف، رفته رفته، اولین پمپ بنزین‌ها شکل گرفت. هرچند در مورد تاریخ احداث اولین پمپ بنزین ایران صحبت بسیار است، اما تلمبه بنزینی که بیش از یک قرن قدمت دارد و در موزه سنجش تبریز نگهداری می‌شود، می‌تواند نشانه‌ای بر وجود پمپ بنزین در آن زمان باشد.

چرا با وجود آنکه مساله تورم در بسیاری از کشورها حل شده است، اما اقتصاد ایران سال‌هاست که از تورم دورقمی رنج می‌برد؟ این پرسش یک پاسخ موجز و یک پاسخ مفصل دارد. خلاصه آنکه در اقتصاد ایران خلأ رویکردی و نبود جعبه ابزار ثبات قیمت‌ها در کنار بهره‌گیری نامناسب از ابزارهای ضدتورمی عامل مزمن شدن درد تورم است.